بررسی تطبیقی اسباب محرمیت از دیدگاه مذاهب فقهی

انسان به مقتضای طبیعتی که خداوند مطابق با آن او را خلق نموده است، نیازمند برقراری ارتباط با افراد جامعه است. اما از آنجا که انسان از طرفی نیازمند برقراری ارتباط روحی، جسمی و جنسی با افراد جامعه بوده و از طرف دیگر تنها موجودی است که مخاطب احکام و تکالیف الهی قرار گرفته و موظف به انجام آنهاست، در برقراری ارتباط با دیگران نیز خداوند برای او قوانین و احکامی را وضع نموده است که انسان باید در چارچوب این قوانین عمل نماید.

از جمله قوانین الهی در مورد انسان، روابط اجتماعی او و ارتباط با افراد مختلف است که خداوند بسته به نوع نیاز او برخی افراد و گروه­ها را برای برطرف نمودن نیازهای روحی و تکیه­گاه مادی و جسمی  وی خانواده را معرفی نموده که از ایشان به محارم نسبی تعبیر شده و برای برطرف نمودن نیاز جنسی نیز به ازدواج و برقراری رابطه سببی توصیه نموده است. در این میان گروهی نیز به واسطه شیردهی و رضاع نسبت به انسان محرم شده و حق ورود به خلوت انسان را پیدا می­کنند.

اما همانطور که بیان شد این روابط و نحوه آن باید به وسیله احکام فقهی مورد تایید و اثبات قرار گیرد تا انسان از مسیر هدایت خویش باز نماند از این رو در تحقیق پیش رو، دیدگاه فقها را در باب اینکه چه اسبابی برای محرمیت و ارتباط افراد وجود داشته و نیز اختلاف نظرات ایشان در این زمینه کدامند؟ به رشته تحریر در آمده و در نهایت به این نتیجه رسیده است که همه آنان در اصل محرمیت به وسیله اسباب نسبی، سببی و رضاعی ثابت بوده و فقط در برخی فروعات با هم اختلاف نظر دارند.

نظرات

نام		متن
پست الکترونیک
کد امنیتی